Dag 8, 26 oktober 2015, On the road again.

6.30 uur. Wakey wakey, Rise and Shine... We willen vandaag een beetje op tijd opstaan zodat we nog rustig bij Denny’s kunnen gaan ontbijten. Het bruidsboeket laat ik in de badkamer staan want daar zie ik me nog niet mee over the Strip bonjouren. Na onze pancakes met pecans en banana gaan we zonder al te veel haast weer richting Harrah’s waar de shuttlebus staat die ons weer naar Sam’s Town brengt. Tussendoor wil ik nog even vermelden dat we het wel jammer vinden dat Amerika zover weg ligt want voor ons is dit het ideale vakantieland;
Mooi weer, vriendelijke mensen en alles is hier proper. Bij de toiletten hangen overal houders met wc-bril-afdek-papiertjes. ( Nee Jan, dit is geen wc papier). En er ligt nergens rommel op straat. We kunnen alle zes goed met de mensen communiceren. Zelfs onze benjamin Loek heeft er helemaal geen moeite mee. En dat komt goed uit, want Amerikanen willen praten, vol passie en enthousiasme. Hai guy’s, how you’re doing today!!!!!
Bij Sam’s Town verwonderen we er nog steeds over hoe groot dat sommige campers zijn.
Een grote pick-up met een oplegger/camper van wel 12 meter. Vaak nog met een auto erachter of zelfs een scootmobiel voorop. T moet toch niet veel gekker worden!!!!
We splitsen ons nog even op. Roy, Dennis en Loek gaan nog even naar de Wallmart aan de andere kant van de straat. Loek heeft heeeeel graag nog een controller voor de Playstation. En die zijn bij ons niet te koop!!??!! Aangezien dit van zijn eigen conto afgaat, vinden we dit Nieks Problem. Ze nemen tevens ook nog wat boodschappen mee. Melk en water zit in cans van 1 gallon (ruim 3,5 liter) En ook de Ice-tea zit in zo’n fles.Het lijkt net oude frituurolie zo. Jakkiebah. Zelf werk ik nog even het reisverslag bij en Jan leest op de telefoon nog het laatste nieuws uit de Limburger op de telefoon. Als iedereen terug is kunnen we weer gaan rijden.
Vandaag hebben we vele kilometers voor de boeg. Volgende bestemming : Coarsegold ca. 700 km verderop. Als we een tijdje uit Vegas weg zijn en we weer door dor gebied rijden zien we ineens hele velden vol liggen met zonnepanelen, die liggen hier wel gunstig in een open gebied waar altijd de zon schijnt. Weer wat verderop ligt een groot gebied vol met windmolens. Alternatieve energie is dus ook hier in opkomst.
Het moet niet gekker worden hier in de camper.. Jan, Dennis en Loek zijn alledrie een boek aan t lezen!!! Nog net in Nevada zien we ineens heel veel legerjeeps en treinen met tanks voorbij komen. Er blijkt hier ergens een „geheime"legerbasis te zijn. Oeoeoe spannend. Na een poosje komen we door The California Inspection, een soort douane. Roy wil t liefst doorrijden maar dat mag toch niet. De beambte vraagt waar we vandaan komen, Vegas, Ja dan mogen we doorrijden.Het is trouwens vaak wel lastig om te weten wie voorrang heeft. We krijgen het idee dat wie het eerst komt die mag dan ook het eerst doorrijden. Ze wachten dan ook gewoon rustig totdat je wegrijdt. We maken even een korte stop om snel een boterham te pakken, omdat we nog een heel eind te gaan hebben. De jongens zijn er bijna aan gewend dat als Jan klaar ,is de rest ook maar klaar moet zijn !!!??? Zo’n 120 km van Bakersfield zie je op een hele enkele plaats een soort beregeningsautomaat staan. Deze zijn (natuurlijk) erg lang en draaien om een as. Dit zijn dus de cirkels in het landschap die we zagen toen we overvlogen.
Dus dan heb je een beetje groen in een verder nog altijd dor landschap. De eerste groene velden die we zagen was zo’n 30 km vanaf Bakersfield. Vanaf daar is het dan alleen nog maar druiven, druiven , druiven, wat citroenbomen en volgens mij olijfbomen.
Langzaam rijden we toch weer de bewoonde wereld in. Over de interstate 58 nog maar(!?) 230 km. Oeps, dan gaan we weer niet halen voor t donker. Tegen 18.00 uur is het hier al aardig donker aan t worden. Langs alle wegen staan ook bordjes met „Adopt a Highway“, met een telefoonnummer erbij. Ik weet niet of er werkelijk mensen zijn die hier aan meedoen. Maar hier wordt geen autobelasting betaald dus ze zullen het onderhoud van de wegen toch ergens vanaf moeten halen. Nu zien we ook enkele veebedrijven langs de weg liggen, maar echt niet zoals bij ons. Niks geen groen weide, een afrastering op het zand en dan hutje mutje koeien. Foto maken kon helaas niet want Jan kon niuet afremmen, zeer tot mijn ongenoegen!!
Oh oh, toch niet het eerste barstje in ons prille huwelijksgeluk, hahaha.
De afmetingen van de velden zijn hier (een beetje) anders dan bij ons. Nondepie, daar zou wel wat broccoli op passen!!. Ik begin trouwens de groenten bij het eten wel een beetje te missen. Maar oke, alles wat we hier eten is ook lekker, op de diepvriesmaaltijd van het begin na. Om een uur of 8 arriveren we op de camping Coarsegold, gelukkig weten we al een beetje waar we moeten zoeken omdat we al gereserveerd hebben , kunnen we ons plaatsje opzoeken bij de nacht-registratie. In het donker zoeken blijft evengoed lastig. Maar met een zaklampje erbij, komt alles goed. Het blijkt dat we een luxe plaats hebben gereserveerd, compleet met zitje en een BBQ. Toppie !!! Nu nog maar even wat te eten in de magnetron, want op een halve vierkante meter kan ik dus niet koken voor 6 personen. Jammer genoeg hebben we hier heel slechte verbinding.Dus ga ik mijn verslagje typen op de laptop. Als ik bijna klaar ben, is de batterij dan dit ding leeg. Aaaaah, gvd, nondeju. Een uur voor niks getypt. Diepe zucht,laptop aan de lader en vol moed (?) maar weer opnieuw beginnen. Om 22.00 uur vind ik t goed geweest. Dennis en Loek liggen al te slapen boven de cabine. Roy kijkt ook of hij elk moment kan omvallen, en Jan en Twan die moeten dus ook maar naar bed.
Goodnight, Sleep well!!!!