Dag 14, 1 november 2015, Home Sweet Home !!

Na 10, 5 uur vliegen en het tijdsverschil en de wintertijd meegerekend, komen we om 13.20 uur aan in Dusseldorf. Gelukkig hebben we weer een rustige vlucht gehad. We zijn allemaal wel pan-gaar. Net uit het vliegtuig zegt Roy dat hij z´n Ipod heeft laten liggen, hm maar heel snel terug t vliegtuig in dan. Gauw de bagage oppikken en naar huis. Eerst nog even paspoortcontrole. Maar.... Twan is zijn paspoort kwijt. G.V.D. wat nu??? terug naar het vliegtuig dan maar. Maar dat gaat zomaar niet, je komt niet meer dichtbij de terminal. (natuurlijk). Op de ramen geklopt totdat een bewaker ons kwam vragen wat het probleem was. Tja, iemand heeft zijn paspoort in het vliegtuig laten liggen, en die iemand heet Twan !!!!! Gelukkig is hij heel vriendelijk en wil voor ons gaan kijken. en na een paar minuten komt hij terug met het paspoort zwaaiend in zijn handen. Gelukkig maar, want we hadden allemaal geen zin meer in gedoe. Nadat we bij de bagageband geduldig op onze tassen hadden gewacht konden we weer met de shuttlebus naar onze auto en naar huis. Op de terugweg was het gelukkig heel erg rustig achterin, alleen Twan had de ogen nog open.

Dus... zoals in het begin al gezegd... Na heeel veel voorbereidingen was het zover... en nu.. is het alweer voorbij.
Dit reisverslag heet ` Once in a lifetime `,
niet alleen omdat het twee ribben uit ons lijf is in een tijd dat het misschien ook op een andere plaats besteed had kunnen worden, maar ook omdat de jongens nu nog alle 4 meewillen.
Met de camper rijden heeft heel goed gegaan. Niet altijd even gemakkelijk, kort draaien gaat niet en op sommige plaatsen kun je niet komen. Toch hebben we zeer zeker geen spijt van deze manier van reizen.
Met de dollar omgaan ging prima. Met de credit card kon je overal betalen en pinnen kon je ook in bijna iedere winkel. meestal kregen we briefjes van $ 20,-, behalve in het casino, daar kregen we flappen van $ 100,-
Het eten was overal lekker, fastfood restaurants zoveel je maar wilt, jammer genoeg voor Twan hebben we nog geen Panda Express kunnen uitproberen. De Subways hebben we wel meerdere keren bezocht. voor de rest was alles in de supermarkt te koop.
De Amerikanen zijn geweldig vriendelijke mensen, hulpvaardig en geduldig. in het verkeer laten ze je gewoon rustig voorgaan en doen nergens moeilijk over. ook diegene met gave sportauto´s , grote pick-ups of stoere vrachtwagens. Super!!
Overal is het schoon en zijn ze proper.
Het was een prachtige reis met elke dag wel iets bijzonders. Grote steden afgewisseld met zoveel verschillende landschappen: bergen, rotsen, heuvels, uitgestrekte prairie, woestijn, groene valleien, zee, strand.
Thuis gekomen zullen er nog vele uurtjes gespendeerd worden aan het maken van een foto/album, dit reisverslag opleuken en een filmpje maken. We hebben dan ook veel foto´s , film, souvenirtjes en hopelijk niet te veel kilo´s meegenomen.
Ik ben gelukkig en ook dankbaar dat we samen als gezin zo´n avontuur hebben kunnen beleven. Eigenlijk niet in woorden uit te drukken, maar toch maar geprobeerd in dit reisverslag.

Once in a Lifetime
We´ll never forget.
WE ARE FAMILY.

XXX Miranda