Dag 7, 25 oktober 2015, Viva Las Vegas.

's Morgens belooft het alweer een prachtige dag te worden. Het is hier nu 17 C. en vanmiddag wordt t er 25 C !! Lekker weer om met z'n allen buiten te eten. Heel wat beter dan om de beurt aan onze "mega"aanrecht de boterham te smeren. Lekker eitje erbij. Havermout, Kellogs, yochurt of boterham. hmmm lekker relaxed. We lopen nog even allemaal samen een 500 meter terug de weg af op zoek naar het bekende "Welkom in Vegas"bord. Als we door Sam's Town Casino lopen zien we een parkeerplaats met scootmobiels met mandjes voorop, voor het geval de lui niet meer normaal kunnen lopen!!?? Bizar!. Bij de achteuitgang van het hotel staat de shuttlebus al klaar om ons naar the Strip te brengen. Onderweg zie je zooooveel fastfood restaurants, die kunnen we niet allemaal proberen in die tijd dat we hier zijn. Bij Harrah's Casino halverwege de Strip is de stoppplaats. Alle parkeerplaatsen zijn aan de achterkant van de casinoś. Dus om bij de Strip te komen moeten we door de casino's heen wandelen.
Mijn God wat een automaten, ik ben alleen die bij de Pleisterplaats gewend.
Nu moeten we snel op zoek naar Planet Hollywood Casino. Een klein stukje verder is hier wat anders dan bij ons,hier worden we om 11.30 uur opgehaald door een legerjeep van Battlefield Las Vegas. Bij deze gun range gaan we schieten... en wel package „the lieutenent“, een pistool, een m4 met red-dot en nog een ander geweer. Door een overenthousiaste GI Joe krijgen we de spelregels uitgelegd, een veiligheidsbril op en gehoorbescherming op onze flappers. Door een dubbele deur worden we naar de schietbaan geleid. Wow...Jan en ik zijn eerst aan de beurt. Alles wordt super goed uitgelegd. Onze instructeur is dan ook een ex-soldaat die „the hole 9 yards" heeft afgelegd, dwz. dat hij in het leger alles heeft gedaan wat er te doen is. Na ieder pistool of geweer kunnen er foto’s gemaakt worden. De terugslag bij de schoten val eigenlijk best wel mee. Watch out kids, maak mama maar niet meer boos, hahaha. De instructeur zei dat als onze familie ooit eens in de problemen zou komen dan moeten we ons maar bij Roy houden want hij was de beste schutter. Jaja, zeker veel geoefend met Call of Duty, haha. De targets kregen we mee naar huis. Toen we op de baan klaar waren, mochten we buiten nog even rondneuzen, want daar stonden allerlei oude legervoertuigen, waaronder uiteraard jeeps, een helikopter en een tank. Als je wilde mocht je ook met een tank over een paar auto’s rijden. Dit kostte dan slechts $ 3500,- , helaas liet ons budget dit niet toe. Vanaf Battlefield konden we te voet naar ons hotel lopen, dit lag er slechts 500 meter vanaf. Gelukkig konden we ons al eerder inchecken, toen we rond om ons heen keken zagen we dat dit inderdaad een bielig hotel is. Een paar hillbilly’s uit Kessel-Eik en voor de rest een heleboel mexicanen, chinezen of japanners en a lot of big-black-fat-ass ladies and gents. We voelden ons dus helemaal thuis!!! We gingen maar eerst eens onze kamers opzoeken om onze tassen te droppen. Bleh op onze kamer had iemand gefoempt, getver.... Maar hup direct de airco aan. Al snel werd besloten dat dankzij het ge-jen van de drie musketiers, onze benjamin bij ons op de kamer zou slapen. Dus dat zou een rustige tweede huwelijksnacht worden.!!! We hadden nog tijd genoeg om het hotel te verkennen en een hapje te gaan eten bij de pizzeria. Loek en Roy bestelden zich samen een pizza van 40 cm. doorsnede (burp) en de rest ging voor spaghetti en lasagne. Langzaamaan werd het dan toch echt tijd om ons te gaan prepareren voor „the renewal of our weddingvowes“. Het mannelijke gedeelte van het gezelschap , 5 stuks in het totaal, vroeg zich af of dit nu echt nodig was. Ja dus, want mam wil ook wat!!!
Beneden bij de valet parking zouden we worden opgepikt door een limousine, en ja hoor, klokslag half 5 stond er een glimmende zwarte limo voor de deur. Wij een voor een erin gesjraveld. Het ziet hartstikke cool uit zo’n limo, maar handig vind ik het niet. Loek zag zich echter al helemaal zitten met beer & bitches oftewel chicks & zeup!!!!! Na een kort ritje kwamen we aan bij de „special memory wedding chapel“. Wat eer heerlijk romatisch kitsch kerkje. We werden netjes naar binnen geleid en daar moesten we meteen een formulier invullen waarin we verklaarden dat we binnen in de kapel zelf geen film en/of foto’s zouden maken. Dit werd al gedaan door profi’s. Jan kreeg een prachtige corsage opgespeld en ik kreeg een geweldig bruidsboeket met grote rode rozen. Er moest ook nog een soort oorkonde/ certificaat worden ingevuld met onze namen, de jongens moesten als getuigen ook hun naam en handtekening zetten. Nu was het wachten nog op Elvis, hij was nog niet gearriveerd. Gelukkig liet hij niet lang op zich wachten, hij kwam al snel binnengezwierd. Nu nog even de ghettoblaster uit de auto halen en de show kon beginnen. Hij vroeg ons nog even er nog verzoekplaatjes waren, ik hoorde Jan bijna denken: Ja, jailhouse rock, maar dat heeft hij gelukkig toch maar niet gevraagd. Er werd ons precies uitgelegd hoe we moesten gaan staan. De jongens moesten voor in de banken alvast gaan zitten. Ondertussen dat wij naar voren zouden lopen , zou Elvis beginnen met „Can’t help falling in love“. Toen de muziek begon gebaarde de dominee dat we naar voren konden lopen. Ho Stop..
Schreiden.. niet lopen!!!?! Na 5 meter waren we al bij het altaartje. Elvis was echter nog niet klaar met zijn liedje dus mocht Jan ook nog even meezingen. Arme Jan. Toen de muziek klaar was begon de speech van de dominee. Al gauw mochten / moesten wij de gelofte nazeggen. en toen kwam het... (trommelgeroffel) ... Bij de vraag of Jan met mij wilde trouwen zei hij : YES. ( Jihhaaa). Ik heb natuurlijk ook Yes I do gezegd. en toen werden we voor de tweede keer tot man en vrouw verklaard. Elvis ging er weer eens goed voor staan en begon „Love me tender „te zingen. Schijnbaar vond hij het wel saai zo, want Jan en ik werden gesommeerd om te gaan schuifelen. Alweer arme Jan, de laatste keer dat we samen hadden gedanst was 26 jaar geleden. Dit was best wel ongemakkelijk, maar ook lachen. De jongens konden hun lachen ook niet meer houden.
Nadat we een paar kaarsen hadden aangestoken ,mocht er gekust worden. SSSSMAK!!
Het laatste liedje wat Elvis voor ons ging zingen was Viva Las Vegas. Nou er moest worden geswingd. mwoehahahah. Elvis deed goed zijn best!
De jongens mochten gaan staan en ons feliciteren, hahaha. Het bruidspaar mocht naar de deur lopen en Elvis riep: Jan en Miranda left the building!! Hij moest er zelf het hardst om lachen. De fotograaf heeft nog foto’s geknipt in de kapel samen met Elvis en de kids en ook nog buiten het kerkje. Ik hoop dat er een paar mooie foto’s tussen zitten. Maar we kunnen deze pas zien als we thuis zijn. Van Elvis kregen ook nog een gesigneerde foto met zijn felcitaties voor ons. Bjoetifoel..... best elvis in vegas.com..
De chauffeur van de limo kwam ons weer ophalen. Loek zag het al helemaal voor zich: hij in de limo met beer and bitches!!!!!! In het hotel kon de feestjurk ( en gelukkig) de pumps uit en de gewone kleren en de sneakers weer aan. Voor de avond stond het verkennen van The strip/ Sincity op het programma. Wat een bombastisch gedoe, maar wel tof om het mee te maken. Ceasars Palace is net zo groot als Kessel-Eik, aldus Jan. ( bijna dan). Circus Circus trouwens ook. In the Venetian hadden ze op de tweede verdieping grachten nagebootst met gondeltjes en daarboven een hemel geschilderd die net echt was. Bij het Bellagio hebben gekeken naar de fontein show voor het hotel. Ook mooi!!!Er worden hier ontiegelijk veel shows en concerten gegeven aan de Strip. Nu waren dat Madonna, The jersey Boys, Commodores, David Copperfield en voorstellingen van Circue du Soleil. Maar ook dit past niet binnen ons budget. Over een paar weken komt AfroJack hier , dar zou Dennis wel graag naar toe willen. Helaas Dennis, dan zijn we weer terug in Eik en daar komt Afro Jack niet!! Daarna zijn we teruggelopen naar ons eigen hotel want onze voeten begonnen zo langzaamaan toch pijn te doen. Twan entertainde ons tussendoor met zijn imitaties van Southpark. Halverwege de Strip waren we op de heenweg een zwerver tegen gekomen die half op de LasVergasBoulevard lag en half onder zijn volgestouwd winkelwagentje. Op de terugweg was de weg voor een gedeelte afgesloten, en werd deze beste meneer afgevoerd door een ambulance. Politiemannen waren de rommel op aan t ruimen en aan het klagen dat ze hoopten dat iemand anders de todden van de weg moesten halen.Omdat we geen zin meer hadden om ergens uitgebreid te gaan eten kochten we in een winkeltje in ons hotel voor ieder wat te drinken en wat te sjnaatsen. Aan de kassa moest ik bijna ondersteund worden... Aaaaah $ 63.- Een zak gewone chips voor $ 6,30 en een bakje fruit voor $ 6,50. De muffins kostten sllechts $ 3,59.!!!!
Het is trouwens niet te geloven wat er gegokt wordt in Vegas. Om 7.00 uur ‚s morgens zitten er al mensen achter de automaten. Sommigen aangesloten aan het zuurstof en in een scootmobiel. Zielig gewoon. We hebben nog even voor de tv gehangen,, de eerste keer sinds onze vakantie. ik heb t nog geen seconde gemist!
Daarna zijn we in ons bed geploft na een zeer enerverende dag vol met eenmalige activiteiten. ( knipoog, hahaha)